Ο Κανονισμός EE 650/2012 για τις Κληρονομικές Σχέσεις της 4ης Ιουλίου 2012 είναι ένας θεμελιώδης και φιλόδοξος Κανονισμός, γιατί είναι ο πρώτος που είναι πλήρης ως προ τη δομή του, καλύπτοντας ταυτόχρονα και τα θέματα διεθνούς δικαιοδοσίας, εφαρμοστέου δικαίου, αναγνώρισης και εκτέλεσης αποφάσεων, αλλά και συνεργασίας με το ευρωπαϊκό κληρονομητήριο.

Καλύπτει τις διεθνείς κληρονομικές σχέσεις, δηλαδή τις κληρονομικές σχέσεις με στοιχείο αλλοδαπότητας και επιφέρει σημαντικές μεταβολές στο ελληνικό ιδιωτικό διεθνές δίκαιο τόσο ως προς τη διεθνής δικαιοδοσία και τον κανόνα σύγκρουσης (αντικαθιστά σημαντικά την ΑΚ 28) καθώς και τους κανόνες αναγνώρισης και εκτέλεσης αλλοδαπών αποφάσεων σε κληρονομικές υποθέσεις. Σημαντικό είναι πρακτικά το ευρωπαϊκό κληρονομητήριο. Ο Κανονισμός αποτελείται από 84 άρθρα.

Αντικείμενο του έργου «Κληρονομικό Διεθνές Δίκαιο» είναι η κατ’ άρθρον ερμηνεία του Κανονισμού, η οποία επιχειρείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Αναλύονται διεξοδικά οι θεμελιώδεις επιλογές του Κανονισμού, το πεδίο εφαρμογής του και επισημαίνονται οι κυριότερες αλλαγές ως προς το ελληνικό δίκαιο, καθιστώντας το έργο ένα πολύτιμο βοήθημα για την ερμηνεία και εφαρμογή του.

Απευθύνεται συνεπώς σε όλη την ελληνική νομική κοινότητα (τους δικαστές, τους συμβολαιογράφους, τους δικηγόρους και τους φοιτητές των Νομικών Σχολών).

Έχει ήδη τεθεί σε εφαρμογή από την 17η Αυγούστου 2015.

Τέλος ας σημειωθεί ότι το έργο «Κληρονομικό Διεθνές Δίκαιο» αποτελεί και ευρωπαϊκά ένα από τα λίγα ερμηνευτικά βοηθήματα του Κανονισμού EE 650/2012.

Το έργο «Υπερεδαφική εκτέλεση κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις» πραγματεύεται ένα θέμα με ολοένα αυξανόμενο θεωρητικό και πρακτικό ενδιαφέρον, όπως καταδεικνύει η νομολογία διαφόρων κρατών μελών. Είναι δυνατή η υπερόρια κατάσχεση εις χείρας τρίτου; Αναπτύσσει ισχύ υπερόρια μία διαταγή αγγλικού δικαστηρίου για παγκόσμια συντηρητική κατάσχεση; Εκτελείται διαταγή γαλλικού δικαστηρίου που επιβάλλει προσωπική χρηματική ποινή σε οφειλέτη; Μία διαταγή αγγλικού δικαστηρίου για αστικό contempt of court εκτελείται στα άλλα κράτη μέλη; Το θέμα, έτσι όπως οριοθετήθηκε, είναι πρωτότυπο όχι μόνο στην ελληνική νομική επιστήμη, αλλά και στην ευρωπαϊκή και διεθνή.

Το έργο διαρθρώνεται σε τρία μέρη: στο πρώτο, που αφορά στην έννοια της υπερε­δαφικότητας, εξετάζονται σε διαδοχικά κεφάλαια το επιτρεπτικό πλαίσιο του δημο­σίου διεθνούς δικαίου και η αποτυχημένη (επί του παρόντος) προσπάθεια εκπόνησης μία παγκοσμίου εμβέλειας Συμβάσεως για την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις κατά το πρότυπο του Κανονισμού Βρυξέλλες Ι.

Στο δεύτερο μέρος που αφορά τη λειτουργία της έννοιας της υπερεδαφικότητας διαταγών εκτέλεσης, ειδικότερα στον Κανονισμό 44/2001, εξετάζεται η υπερόρια ισχύς διατάξεων ασφαλιστικών μέτρων και αναγκαστικής εκτέλεσης κατά το άρθρο 22. 5 του Κανονισμού Βρυξέλλες Ι.

Στο τρίτο μέρος εξετάζονται οι λοιπές περιπτώσεις του Κανονισμού Βρυξέλλες Ι ως προς τη διεθνή δικαιοδοσία εκτελέσεως, θέματα κυρίως χρηματικών ποινών και κατασχέσεως απαιτήσεων σε χείρας τρίτου.

Το έργο «Υπερεδαφική εκτέλεση κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις» είναι η πρώτη συστηματική και ολοκληρωμένη μελέτη στην ελληνική γλώσσα της διεθνούς αναγκαστικής εκτέλεσης που έχει στο επίκεντρό της τις ευρωπαϊκές διατάξεις του Κανονισμού 44/2001 των άρθρων 31, 22.5 και 49. Η υπερόρια δε εφαρμογή διαταγών (orders) και δικαστικών πράξεων δεν έχει τύχει ανάλογης επιστημονικής επεξεργασίας, όπως επισημαίνει και στον πρόλογό του ο καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών στο Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, κ. Χ. Παμπούκης.

Μεταξύ των πλέον σημαντικών σύγχρονων δογματικών συζητήσεων για τη ρύθμιση των διεθνών ιδιωτικών σχέσεων βρίσκεται σήμερα η μέθοδος αναγνώρισης νομικών καταστάσεων. Η μέθοδος αναγνώρισης προβάλλεται εντός της επιστήμης του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου ως συμπληρωματική προς εκείνη του κανόνα επιλογής δικαίου, αναπτύσσοντας ένα άλλο σημαντικό σκέλος του κλάδου σε σχέση με τους κανόνες επιλογής και καθιστώντας το δίπτυχο επιλογή δικαίου και αναγνώριση εννόμων σχέσεων κεφαλαιώδες. Η μέθοδος αυτή βρίσκει εφαρμογή σε κείμενα διεθνών συμβάσεων, στοευρωπαϊκό δίκαιο, στη νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και στη νομολογία εθνικών δικαστηρίων.

Δεδομένου ότι η μέθοδος αναγνώρισης αποτελεί ένα από τα κορυφαία θέματα επιστημονικής έρευνας και συζήτησης, το παρόν έργο ερευνά, καταρχάς, (Μέρος 1^ο) τις προϋποθέσεις και τα αποτελέσματα της αναγνώρισης στο πεδίο του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου (Κεφάλαιο 1^ο) καθώς και τη μεθοδολογική κατάταξη της τεχνικής της αναγνώρισης στη θεωρία του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου (Κεφάλαιο 2^ο) με την ταυτόχρονη αντιπαραβολή της προς άλλες τεχνικές του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου και την αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης του ευρωπαϊκού δικαίου.

Εν συνεχεία (Μέρος 2^ο), εξετάζεται το πεδίο εφαρμογής της μεθόδου της αναγνώρισης στο πλαίσιο της έννομης τάξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και συγκεκριμένα η εφαρμογή της μεθόδου για την αναγνώριση του προσωπικού θεσμού των εταιριών των κρατών μελών της Ένωσης (Κεφάλαιο 1^ο) και στοιχείων του status φυσικών προσώπων με ιθαγένεια της Ένωσης(Κεφάλαιο 2^ο).

Η μέθοδος αναγνώρισης νομικών καταστάσεων στο ιδιωτικό διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο προσθέτει αναμφισβήτητα στην ελληνική νομική επιστήμη του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου και ιδίως στη γενική θεωρία των μεθόδων.

Το παρόν βιβλίο «Έμμεση κατοχή κινητών αξιών στο ιδιωτικό διεθνές δίκαιο» επιχειρεί να προσεγγίσει, υπό το πρίσμα του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, μια σύγχρονη και ευρέως διαδεδομένη μορφή κατοχής χρηματοπιστωτικών τίτλων, η οποία έχει επικρατήσει να αποκαλείται έμμεση κατοχή τίτλων ή κατοχή τίτλων μέσω ενδιάμεσων προσώπων. Το ζήτημα αυτό έχει αποτελέσει αντικείμενο εκτενούς επιστημονικής συζήτησης, αλλά και ενός σχεδίου Σύμβασης εκπονηθείσας από τη Συνδιάσκεψη της Χάγης. Πλην όμως, μέχρι σήμερα δεν έχει καταστεί εφικτή συμφωνία για την προσήκουσα αντιμετώπισή του.

Στόχος του βιβλίου είναι η προσέγγιση της έμμεσης κατοχής τίτλων υπό το ερώτημα του προσήκοντος εφαρμοστέου επ’ αυτής δικαίου, με σκοπό αφενός τη βαθύτερη κατανόηση της σχετικής προβληματικής και αφετέρου την υποβολή της θέσης του γράφοντος ως προς την ορθή αντιμετώπιση του ζητήματος. Ο διττός σκοπός επιχειρείται να αποτυπωθεί στη δομή της μελέτης. Στο πρώτο μέρος αναπτύσσεται το υπό εξέταση πρόβλημα, ενώ στο δεύτερο παρα­τίθεται η προτεινόμενη επίλυση αυτού. Η διάταξη αυτή βασίζεται στη σκέψη ότι η ορθή απά­ντηση στο πρόβλημα εξαρτάται άμεσα από τον τρόπο με τον οποίο αυτό έχει τεθεί και από το πόσο σαφές και κατανοητό έχει καταστεί. Η εξέταση του προβλήματος αρχίζει με την κατά το δυνατό νομικά αποχαρακτηρισμένη σκιαγράφηση των σχέσεων έμμεσης κατοχής τίτλων στη σύγχρονη διεθνή πρακτική. Ακολούθως, παρατίθεται η ιδιαίτερη προβληματική που εγείρεται αναφορικά με τις σχέσεις αυτές, όταν αναπτύσσονται σε διασυνοριακό επίπεδο. Οι προσεγγί­σεις της επίλυσης του προβλήματος, παρατίθενται στο δεύτερο μέρος. Εκεί γίνεται ιδιαίτερη προσπάθεια, προκειμένου η προτεινόμενη λύση να αντανακλά δικαιοπολιτικές θεωρήσεις και σταθμίσεις που λαμβάνουν πλήρως υπόψη τη λειτουργία και τον παγκοσμιοποιημένο χαρα­κτήρα των σχέσεων έμμεσης κατοχής, χωρίς όμως να επεμβαίνει, ούτε να προκαταλαμβάνει, την αντιμετώπιση των σχέσεων αυτών σε επίπεδο ουσιαστικού δικαίου.

Όπως αναφέρει στον πρόλογό του ο ομότιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών, κ.Σπυρίδων Βρέλλης, «η ενασχόληση με την έμμεση κατοχή κινητών αξιών στο ιδιωτικό διεθνές δίκαιο αποτελεί εγχεί­ρημα δυσχερές, που προϋποθέτει νομική εμβρίθεια, στέρεη γνώση πολλών κλάδων του δικαίου (αστικού, εμπορικού, ιδιωτικού διεθνούς) αλλά και οικονομίας, σκέψη καθαρή και συστηματι­κή, μεγάλη ικανότητα ακριβούς, λεπτής και βαθειάς αναλύσεως των οικονομικών φαινομένων, αξιολογήσεώς τους και υπαγωγής τους -με δύναμη συνθέσεως που λίγοι διαθέτουν- σε συγκε­κριμένες νομικές κατηγορίες. Ο κ.Σιβιτανίδης, πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Δημοκρι­τείου Πανεπιστημίου Θράκης με μεταπτυχιακές σπουδές στο London School of Economics and Political Science, διαθέτει πλούσια όλα αυτά τα προσόντα».

Ο ΤΙΜΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΒΛ. ΒΡΕΛΛΗ, προς τιμήν του διαπρεπούς ομότιμου καθηγητή του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τιτλοφορείται «Σε αναζήτηση της Δικαιοσύνης» και περιλαμβάνει εβδομήντα μία (71) πρωτότυπες συμβολές, σε τέσσερις γλώσσες (ελληνική, γαλλική, αγγλική, γερμανική), κορυφαίων Ελλήνων και ξένων νομικών:

Αδαμοπούλου Π., Basedow J., Bogdan M., Borrás A., Βούλγαρης Ι., Burian L., Γεωργιάδης Απ., Γκόρτσος Χρ., Cordero J. Sanchez, Δαβράδος Ν., Δεληγιάννη-Δημητράκου Χρ., Δεληκωστόπουλος Ι., Δούγκα Αλ., Κουμπλή Β., Δρυλλεράκης Ι., Duintjer Tebbens H., Δωρής Φ., Frank R., Gaudemet-Tallon H., Grammaticaki-Alexiou A., Hartley T., Jessurun D’Oliveira H. U., Καΐσης Α., Karagiannis S., Καραμπατζός Α., Κατηφόρης Ν., Kiraly M., Κλαμαρής Ν., Κονδύλη Ι., Κοτσίρης Λ., Κουράκης Ν., Κρίσπης Η., Lagarde P., Lando O., Lipp V., Μαντάκου Ά., Meeusen J., Μεϊδάνης Χ., Moura Ramos R. M., Μουσταΐρα Ε., Nafziger J., Özsunay E., Παμπούκης Χ., Πανόπουλος Γ., Παπαδέλλη Α., Παπαδοπούλου-Κλαμαρή Δ., Παπανικολάου Π., Παπασιώπη-Πασιά Ζ., Pataut E., Pauknerová M., Pfeiffer M., Pelleni A., Pintens W., Πούλου Ε., Ρεθυμιωτάκη Ε., Siehr K., Σταθόπουλος Μ., Σταματιάδης Δ., Stribis I., Sturm F., Sturm G., Symeonides S., Σωτηροπούλου Μ., Ταγαράς Χ., Tadaki M., Tarman Zeynep D., Τζάκας Δ.-Π., Τσαβδαρίδης Α., Τσεβάς Α., Τσικρικάς Δ., Τσούκα Χρ., Vassilakakis E., Χριστοδούλου Κ., Ζερβογιάννη E.

Στον τόμο περιλαμβάνεται αναλυτικό βιογραφικό σημείωμα και πλήρης εργογραφία του τιμώμενου.

Ο Κώδικας Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου, Δ΄ Έκδοση του 2014, αποτελεί μια προσπάθεια συστηματικής συλλογής των διατάξεων σχετικά με το Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο. Η διεθνοποίηση των Ιδιωτικών Σχέσεων και η ρύθμισή τους μέσα από τον ιδιαίτερο κλάδο του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου κατέστησε αναγκαία την ύπαρξη ενός Κώδικα που θα τις παραθέτει και θα τις ταξινομεί. Ο Κώδικας Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου έχει επιπλέον το χαρακτηριστικό ότι περιλαμβάνει τόσο τις ισχύουσες στην Ελλάδα διατάξεις σχετικά με το Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, όσο και ρυθμίσεις Δικονομικού Διεθνούς Δικαίου, κανόνες συνδέσεως (δηλαδή κανόνες συγκρούσεως αλλά και κανόνες αμέσου εφαρμογής), ρυθμίσεις που αφορούν στη συνεχώς αναπτυσσόμενη δικαστική συνεργασία και στις συγκρούσεις δημοσίων αρχών, καθώς και σημαντικά κείμενα Διεθνούς Ομοιόμορφου Δικαίου.

Ο παρών Κώδικας Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου διατρέχει νομική ύλη που αφορά την ικανότητα φυσικού προσώπου, τα νομικά πρόσωπα, το οικογενειακό διεθνές δίκαιο, τις διεθνείς συμβατικές και αδικοπρακτικές ενοχές, το εμπράγματο διεθνές δίκαιο, το κληρονομικό διεθνές δίκαιο, την εφαρμογή κανόνων ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, τους ειδικούς κανόνες συγκρούσεως, το δικονομικό διεθνές δίκαιο, τη διεθνή διαιτησία και τη δικαστική συνδρομή.

Η έκδοση περιλαμβάνει και πίνακα ισχυόντων διμερών διεθνών συμβάσεων και στα ιδιαίτερα τμήματα παραπομπές των σχετικών με τη θεματική κειμένων του ισχύοντος διεθνούς ομοιόμορφου δικαίου.

Ο παρών Κώδικας Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου έτυχε ευμενούς υποδοχής από την πρώτη κιόλας έκδοση, το 2009, και αποτελεί ένα χρηστικό εργαλείο τόσο για τη διδασκαλία του μαθήματος όσο και για την πράξη (δικαστές και δικηγόροι), σήμερα κυρίως που ο ίδιος ο κλάδος έχει γίνει πιο σύνθετος, αλλά με μεγάλη πρακτική εφαρμογή.

Ο Κανονισμός 1215/2012 για τη διεθνή δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές διαφορές έχει κομβικό ρόλο στη διαμόρφωση ενός πλήρους ευρωπαϊκού δικονομικού διεθνούς δικαίου, που κυριαρχεί στις ενδοκοινοτικές σχέσεις και περιορίζει την πρακτική σημασία του εθνικού δικονομικού δικαίου. Αντικαθιστά – και αυτό είναι σημαντικό για τη συστηματική του ερμηνεία – τον Κανονισμό 44/2001, επαναλαμβάνοντας κατά κύριο λόγο τις διατάξεις του και κατ’ εξαίρεση εισάγοντας νέες και αναθεωρώντας παλαιές. Έχει σημασία ότι το νέο κείμενο του Κανονισμού θα ισχύει ως σύνολο καταργώντας (με εξαίρεση τις περιπτώσεις που καλύπτονται από τις μεταβατικές του διατάξεις) τον παλαιό Κανονισμό 44/2001 (ο οποίος είχε κατά βάση «κοινοτικοποιήσει» την πρωτοπόρο και ιδιαίτερα σημαντική Σύμβαση των Βρυξελλών της 27ης Σεπτεμβρίου 1968).

Η παρούσα συμβολή έχει ως σκοπό να καταστήσει τις κύριες τροποποιήσεις, δηλαδή τις νέες, υπό ευρεία έννοια, διατάξεις, οικείες στον ελληνικό νομικό κόσμο. Επεξηγούνται οι αλλαγές ως προς το πεδίο εφαρμογής του Κανονισμού Βρυξέλλες Ι, οι αλλαγές και βελτιώσεις των κανόνων διεθνούς δικαιοδοσίας και της λειτουργίας τους καθώς και η βελτίωση της ελεύθερης κυκλοφορίας των αποφάσεων. Η έκδοση περιλαμβάνει ως παραρτήματα, μεταξύ άλλων, τον Καν 1215/2012, καθώς και τον Καν 1206/2001.

Το παρόν έργο αποτελεί ένα πολύτιμο βοήθημα για κάθε νομικό, για την καλύτερη κατανόηση και εφαρμογή του Κανονισμού 1215/2012 για τη διεθνή δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές διαφορές.

Το βιβλίο «Μεθοδολογία Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου» έχει ένα διπλό στόχο: αφενός να βοηθήσει τους φοιτητές στην κατανόηση του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, όπως εμφανίζεται στην πράξη, μέσω δικαστικών αποφάσεων, επίλυσης πρακτικών και θεωρητικών θεμάτων προς ανάπτυξη, και αφετέρου να βοηθήσει τους δικηγόρους και δικαστές να εμπεδώσουν στα καίρια ζητήματα του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου.

Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει: α) μεθοδολογική τάξη επίλυσης ζητημάτων ιδιωτικού διεθνούς δικαίου κατά το ελληνικό θετικό δίκαιο, β) σύνοψη αρχών θετικού ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, γ) τεχνική σχολιασμού δικαστικών αποφάσεων, πρακτικών ή ανάπτυξης θεωρητικών θεμάτων με παραδείγματα και δ) χρηστικές οδηγίες και παρατηρήσεις ως προς την έρευνα και την παρουσίαση εργασιών και θεωρητικών θεμάτων. Τέλος, η έκδοση συμπληρώνεται με ένα παράρτημα πρακτικών, διαγραμμάτων και νομοθετημάτων του ιδιωτικού διεθνούς δικαίου, πολύ επιβοηθητικό και για τον φοιτητή και για τον εφαρμοστή του νόμου.

Η παρούσα μονογραφία «Εισαγωγή στο δίκαιο ανταγωνισμού της ΕΕ» , αποτελεί μία σύγχρονη επισκόπηση, κριτική προσέγγιση και ανάλυση της δυναμικής εξέλιξης του πρώην κοινοτικού και νυν ενωσιακού/ευρωπαϊκού δικαίου του ανταγωνισμού, ιδιαίτερα μετά τις σημαντικές τροποποιήσεις που επέφερε ο πρόσφατος εκσυγχρονισμός του και η Συνθήκη της Λισαβόνας.

Η δομή του έργου ακολουθεί τη λογική των διατάξεων του βασικού ευρωπαϊκού νομοθετήματος για το δίκαιο του ανταγωνισμού, δηλαδή τη Συνθήκη για τη λειτουργία της ΕΕ. Μετά την κατατοπιστική εισαγωγή του κεφαλαίου 1, στο κεφάλαιο 2 γίνεται λόγος για το στρατηγικό χαρακτήρα του δικαίου του ανταγωνισμού, το κεφάλαιο 3 αναφέρεται στο ουσιαστικό δίκαιο του ανταγωνισμού και συγκεκριμένα στους αντιμονοπωλιακούς κανόνες (αντιτράστ) των συμπράξεων (καρτέλ), το κεφάλαιο 4 συνεχίζει με τους αντιμονοπωλιακούς κανόνες (αντιτράστ) του ελέγχου της κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης από μία επιχείρηση, το κεφάλαιο 5 κάνει λόγο για το παράγωγο δίκαιο του ανταγωνισμού, ειδικότερα ρυθμίζει ουσιαστικά και δικονομικά θέματα που σχετίζονται με τους αντιμονοπωλιακούς κανόνες των άρθρων 101 και 102 ΣυνθΛΕΕ. Το κεφάλαιο 6 κάνει αναφορά στο ειδικό καθεστώς των επιχειρήσεων που νομιμοποιούνται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού δικαίου να επιφορτίζονται από το κράτος με στόχους γενικού οικονομικού συμφέροντος, αναλύοντας τις σχετικές διατάξεις της Συνθήκης και την πλούσια νομολογία των ευρωπαϊκών δικαστηρίων. Το κεφάλαιο 7 επικεντρώνεται στο παράγωγο ευρωπαϊκό δίκαιο και στο νέο καθεστώς που έχει επιφέρει ο Κανονισμός 1/2003. Ξεκινώντας από τις βασικές τροποποιήσεις που επέφερε στη δομή της εφαρμογής του δικαίου του ανταγωνισμού και στον έλεγχο τήρησης των κανόνων από την Επιτροπή, συνεχίζει με τη νομική προστασία απέναντι στον παραπάνω έλεγχο και τις νέες λειτουργίες και αρμοδιότητες του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ανταγωνισμού (ΕΔΑ). Με το κεφάλαιο 8 επιχειρείται μία ανασκόπηση του παραγώγου κυρίως δικαίου περί ελέγχου συγκεντρώσεων και της νομικής προστασίας έναντι των αποφάσεων της Επιτροπής. Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι διατάξεις για τον προληπτικό έλεγχο των σχεδίων συγκεντρώσεων που παρουσιάζουν ευρωπαϊκή διάσταση, έτσι ώστε να εξετασθεί εάν περιορίζουν τον ανταγωνισμό. Στο κεφάλαιο 9 αναδεικνύεται το θέμα της εξέτασης και του ελέγχου των κρατικών ενισχύσεων και το κεφάλαιο 10 πραγματοποιεί μία σύντομη ανασκόπηση στη δυνατότητα εφαρμογής των ευρωπαϊκών κανόνων ανταγωνισμού εκτός της ΕΕ, καθώς και στη στρατηγική της ΕΕ για διεθνή συνεργασία με ξένα κράτη και αρχές ανταγωνισμού.

O συγγραφέας στο ίδιο το κείμενο, για λόγους διευκόλυνσης της κατανόησης της θεωρίας αλλά και της έρευνας, παραθέτει αυτούσια αποσπάσματα από τα σημαντικότερα νομοθετικά κείμενα και αποφάσεις των ευρωπαϊκών δικαστηρίων, έτσι ώστε να μην είναι αναγκαία η αναζήτηση παραπομπών σε άλλες πηγές ή παραρτήματα. Επειδή σε πολλές δικαστικές αποφάσεις και κανονιστικά κείμενα έχουν διατηρηθεί οι παλαιότερες παραπομπές σε διατάξεις της Συνθήκης, ακόμη και αυτές που αντιστοιχούν στην ιδρυτική Συνθήκη της ΕΟΚ του 1957, για τη διευκόλυνση του αναγνώστη καταγράφονται σε πίνακα οι σχετικές αντιστοιχίσεις.

Η μονογραφία «Εισαγωγή στο δίκαιο ανταγωνισμού της ΕΕ» είναι περισσότερο από μία απλή εισαγωγή. Περιέχει όλες τις ουσιώδεις πληροφορίες για κάποιον ειδικό ή μη ειδικό νομικό που ασχολείται με το ευρωπαϊκό δίκαιο του ανταγωνισμού. Καλύπτει το σύνολο του πεδίου εφαρμογής του αυτοτελούς αυτού κλάδου της ΕΕ- του ενωσιακού/ευρωπαϊκού δικαίου του ανταγωνισμού- από τους αντιμονοπωλιακούς κανόνες και τις συγχωνεύσεις έως τις κρατικές ενισχύσεις, γεμίζει ένα σημαντικό κενό που υπήρχε στην ιδιαίτερη κατηγορία των «Εισαγωγών» και συμπληρώνει τα συγγράμματα του κλάδου.

Το συλλογικό αυτό έργο συνιστά μία πλήρη εκδοχή ζητημάτων θετικού δικαίου του ευρύτατου χώρου των διεθνών συναλλαγών, ο οποίος τα τελευταία χρόνια γνωρίζει αλματώδη ανάπτυξη. Η παρούσα έκδοση κρίθηκε αναγκαία, διότι οι διεθνείς συναλλαγές αποτελούν ένα νέο σχετικά κλάδο με αχανή ύλη, που υπαγορεύεται από τις σύγχρονες εξελίξεις στον τομέα της επικοινωνίας, της τεχνολογίας, αλλά και από την ανθρώπινη φύση που επιδιώκει την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συμμετοχή. Το έργο, εκτός από το μέρος της εισαγωγής, όπου και εξετάζονται η έννοια, το αντικείμενο και οι πηγές του δικαίου των διεθνών συναλλαγών, υποδιαιρείται σε τέσσερα περαιτέρω μέρη. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τα υποκείμενα της διεθνούς συναλλαγής, ήτοι αφενός μεν τα ιδιωτικά νομικά πρόσωπα, αφετέρου δε το Κράτος. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στο αντικείμενο της διεθνούς συναλλαγής, όπου και εξετάζονται οι κυριότερες συμβάσεις, η διεθνής προστασία της διανοητικής ιδιοκτησίας, οι χρηματοπιστωτικές συναλλαγές, η διεθνής μεταφορά και ασφάλιση και το κοινοτικό δίκαιο του ανταγωνισμού. Το τρίτο μέρος αφιερώνεται στη διεθνή επίλυση διαφορών, όπου παρουσιάζονται η διεθνής διαιτησία και η δικαστική επίλυση των διεθνών διαφορών, ενώ το τέταρτο μέρος ασχολείται με το διεθνές φορολογικό δίκαιο. Αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο της πράξης και απευθύνεται τόσο στους δικαστές, όσο και στους δικηγόρους και τους λοιπούς λειτουργούς της Θέμιδας.

Το συλλογικό αυτό έργο έχει ως στόχο την κατ άρθρο ερμηνεία του Ν 146/1914 “περί αθεμίτου ανταγωνισμού”. Προσεγγίζει το ζήτημα του αθέμιτου ανταγωνισμού από τη σκοπιά της ελληνικής νομολογίας, αλλά και των διεθνών εξελίξεων. Το έργο μετά από ένα αρκετά αναλυτικό εισαγωγικό μέρος επικεντρώνεται στην κατ άρθρο ανάλυση του Ν 146/1914. Η δομή του είναι ιδιαίτερα λειτουργική, διότι παρατίθεται το κείμενο του νόμου και ακολουθούν βιβλιογραφικό σημείωμα, αλφαβητικό ευρετήριο θεωρίας και, τέλος, η θεωρητική ανάλυση. Το έργο συμπληρώνεται με αναλυτικά αλφαβητικά ευρετήρια που διευκολύνουν στην αναζήτηση των θεμάτων.